به گزارش همشهری آنلاین، ایسنا به نقل از نیوز، در حالی که ایستگاه فضایی بین‌المللی حداقل تا سال ۲۰۲۸ خدمت‌رسانی خواهد کرد، ناسا در حال بررسی نسل بعدی ایستگاه‌های فضایی و یک زیستگاه فضایی بادی ساخته شده از پارچه است.
زیستگاه فضایی بادی ناسا در سال ۲۰۱۶ با چندین شرکت قرارداد ساخت نمونه‌های اولیه زمینی زیستگاه‌های فضایی را که می‌توانند از انسان در فضا، ماه و فراتر از آن پشتیبانی کنند، منعقد کرد و یکی از این شرکت‌ها، «سیرا نوادا کورپوریشن» (SNC) بود که یک زیستگاه فضایی بادی پارچه‌ای ساخته است.
این ماژول «زیستگاه لایف» (LIFE Habitat) نامیده می‌شود که طول و عرض آن ۲۷ فوت و زمانی که کاملا باد شود، سه طبقه است و فضای کافی برای چهار فضانورد به اضافه تجهیزات علمی، یک مرکز پزشکی و حتی یک باغ فضایی در حال توسعه دارد.
جذابیت برجسته زیستگاه بادی فضایی این است که می‌توان یک ماژول را جمع کرد و به داخل موشک معمولی فقط با یک پرتاب به فضا فرستاد در صورتی که برای جمع‌آوری ISS نیازمند بیش از ۴۰ ماموریت و هر بار با یک قطعه خواهیم بود.
SNC در سال ۲۰۱۹ نمونه اولیه زمینی «زیستگاه لایف» را در اندازه کامل به مرکز فضایی جانسون ناسا تحویل داد. اعضای خدمه پس از سه روز زندگی در این زیستگاه و انجام یک ماموریت شبیه سازی شده، ارزیابی مثبتی نسبت به زیستگاه فضایی بادی داشتند.
عبور ایستگاه فضایی بین‌المللی از مقابل خورشید
اکنون، یکی از ماژول‌ها برای آزمایش اقامت کوتاه‌مدت و طولانی‌مدت به مرکز فضایی کندی می‌رود. اگر این ماموریت خوب پیش برود، SNC امیدوار است برای طراحی خود گواهینامه ناسا را دریافت و راه برای استفاده در ماموریت‌های آینده را هموار کند. در حال حاضر این شرکت در اندیشه یک زیستگاه فضایی بزرگ‌تر است.
جانت کاوندی، معاون ارشد سیستم‌های فضایی SNC اظهار کرد: «مرحله بعدی ایجاد زیرساخت فضایی کاملا جامع است.»
به تازگی SNC از رندرهای (نمایان‌سازی‌های) این سیستم پیشنهادی رونمایی کرده است که چندین زیستگاه متصل دارد و می‌توانند با هواپیماهای فضایی و ماژول‌های باربری Dream Chaser به شرکت متصل شوند.
ایستگاه فضایی بعدی
علاقه ناسا به یک زیستگاه فضایی بادی از SNC شروع نشده و آژانس از دهه ۱۹۶۰ در حال بررسی این طراحی بوده اما نگرانی برای مقاومت طولانی‌مدت ماژول‌های پارچه‌ای در برابر شرایط سخت فضا ادامه داشته است.
در سال ۲۰۱۶، ناسا تصمیم گرفت که با استفاده از یک ماژول بادی نمونه اولیه ساخته شده توسط شرکت هواپیماسازی بیگلو (Bigelow) را به‌طور مستقیم به ISS متصل کند.
این زیستگاه، «ماژول فعالیت قابل توسعه» (BEAM)، راهی نسبتا کم خطر برای آزمایش یک زیستگاه بادی به ناسا ارائه کرده است تا اگر مشکلی ایجاد شود، فضانوردان بتوانند به قسمت‌های دیگر ISS عقب‌نشینی کنند.
به‌نظر می‌رسد تاکنون ناسا از BEAM راضی بوده است و در سال ۲۰۱۹ اعلام کرد که ماژول را تا سال ۲۰۲۸ متصل نگه می‌دارد (ابتدا قرار بود در سال ۲۰۲۰ آن را رها کند) و موردی است که نشان می‌دهد ایستگاه فضایی آینده ممکن است بادی باشد.
نظر شما